Fokusimi tek gjuha e trupit.
Është kundërintuitive, por ne bëjmë gjeste përpara se të mendojmë, me vetëdije. Ose, për ta thënë ndryshe, ne bëjmë gjeste për të zbuluar se çfarë dëshiron vërtet të bëjmë mendjet tona të pavetëdijshme. Pra, sekuenca e duhur e gjestit dhe e të folurit është që së pari të bëni gjeste, pastaj të flisni.
Nënvizoni emocionet e forta.
Truri ynë në thelb kujton gjithçka. Por më pas ata fillojnë të hedhin poshtë. Vetëm kujtimet që janë të lidhura me emocione të forta (dhe kujtohen shpesh) mbahen mend qartë. Nëse dëshironi që audienca juaj të kujtojë diçka, duhet – duhet – t’i bashkëngjitni një emocion të fortë asaj. Vetëm faktet nuk do ta shkurtojnë atë. Keni nevojë për emocione më të forta.
Miksoni ndjesitë dhe përjetimet.
Nëse vërtet dëshironi që një audiencë të kujtojë diçka, lërini të përjetojnë atë që po i thoni në mënyra të ndryshme. Tregoni një histori, një shaka. Këto detaje iu bëjnë më të mirë në komunikim.
Ndihmoni audiencën tuaj të përcaktojë përparësitë.
Ndihmojeni audiencën duke i dhënë hierarki të rëndësisë, numrave dhe sinjaleve se sa thelbësore janë gjërat.
Përfundimi mbahet mend.
Audiencat priren të kujtojnë gjënë e fundit që dëgjojnë (nëse kujtojnë ndonjë gjë) prandaj sigurohuni që mbyllja juaj të ketë diçka të rëndësishme në të. Por kujtoni pikën numër një – nëse vazhdojmë te ndonjë ide apo gjë, ka të ngjarë të mendojmë se duhet të jetë e rëndësishme. Të bësh audiencën të kërcejë nga auditori ndërsa këndon pak për mesazhin tënd mund të jetë ideja më e lezetshme që ke tentuar të realizosh ndonjëherë, por audienca do ta mbajë mend atë.
Linku: https://www.psychologytoday.com/us/blog/communications-that-matter/202107/5-ways-neuroscience-can-help-you-give-better-presentations
Burimi i fotos: unsplash.com