Demenca nuk është një sëmundje e veçantë sepse është një term i përgjithshëm për të përshkruar një koleksion simptomash që dikush mund të përjetojë nëse jeton me një sërë sëmundjesh, duke përfshirë sëmundjen e Alzheimerit.
Sëmundjet e grupuara nën termin e përgjithshëm “çmenduri” shkaktohen nga ndryshime jonormale të trurit.
Simptomat e demencës shkaktojnë një rënie në aftësitë e të menduarit, të njohura gjithashtu si aftësi njohëse, mjaft të rënda për të dëmtuar jetën e përditshme dhe funksionin e pavarur. Ato gjithashtu ndikojnë në sjelljen, ndjenjat dhe marrëdhëniet.
Sëmundja e Alzheimerit përbën 60-80% të rasteve.
Demenca vaskulare, e cila ndodh për shkak të gjakderdhjes mikroskopike dhe bllokimit të enëve të gjakut në tru, është shkaku i dytë më i zakonshëm i demencës.
Ata që përjetojnë ndryshimet e trurit të llojeve të shumta të demencës në të njëjtën kohë kanë demencë të përzier.
Demenca shpesh quhet gabimisht si “pleqëri” ose “çmenduri pleqërie”, e cila pasqyron besimin e dikurshëm të përhapur, por të pasaktë se rënia serioze mendore është një pjesë normale e plakjes.
Simptomat e demencës janë progresive, që do të thotë se shenjat e dëmtimit kognitiv fillojnë ngadalë dhe gradualisht përkeqësohen me kalimin e kohës, duke çuar në mosfunksionim të trurit.
Kjo sëmundje shkaktohet nga një sërë sëmundjesh tjera që shkaktojnë dëmtim të qelizave të trurit. Ky dëmtim ndërhyn në aftësinë e qelizave të trurit për të komunikuar me njëra-tjetrën. Kur qelizat e trurit nuk mund të komunikojnë normalisht, të menduarit, sjellja dhe ndjenjat mund të funksionojnë në kushte normale.
Truri ka shumë rajone të dallueshme, secila prej të cilave është përgjegjëse për funksione të ndryshme (për shembull, kujtesën, gjykimin dhe lëvizjen). Kur qelizat në një rajon të caktuar dëmtohen, ai rajon nuk mund të kryejë funksionet e tij normalisht.
Linku: alz.org/alzheimers-dementia/what-is-dementia
Foto:Freepik.com