-Vetmia është një përvojë e neveritshme. Njerëzit e përshkruajnë vetminë si një “sëmundje e keqe” dhe një gjendje që më mirë ta shmangnin. Edhe më keq, njerëzit nuk duan të diskutojnë vetminë e tyre me të tjerët nga frika se mos duken negative.
-Vetmia ka veçori emocionale. Siç vunë në dukje autorët, “emocionet që erdhën së bashku me vetminë ishin një aspekt kyç i përvojës”. Kjo temë, e përmendur më lart, përfshinte një mori ndjenjash të pakëndshme që njerëzit raportojnë, por gjithashtu përfshinte fajin dhe xhelozinë.
-Vetmia ka veçori njohëse dhe perceptuese. Njerëzit që janë të vetmuar përfshihen në vetëfajësimin dhe ndihen inferiorë ndaj të tjerëve. Njerëzit e vetmuar gjithashtu e perceptojnë kohën si një kalim shumë shpejt, shumë ngadalë ose për t’u ndalur fare.
-Vetmia ndikohet nga personaliteti dhe identiteti. Njerëzit e vetmuar mund ta përcaktojnë veten si të izoluar dhe të dobët, dhe në të njëjtën kohë, e lidhin vetminë e tyre me diçka në lidhje me personalitetin e tyre.
-Vetmia mund të lidhet me marrëdhënie specifike (ose mungesën e tyre). Ndjenja e vetmisë mund të shfaqet pas përfundimit të një marrëdhënieje të caktuar, si humbja e një bashkëshorti, ose kur anëtarët e familjes largohen. Njerëzit gjithashtu mund të ndihen të vetmuar nëse mendojnë se janë “të ndryshëm” nga njerëzit e tjerë brenda rrjetit të tyre social.
-Vetmia lidhet me mungesën e marrëdhënieve të ngushta dhe domethënëse. Njerëzit duhet të ndiejnë se kanë më shumë se një lidhje sipërfaqësore me të tjerët, por në vend të kësaj se ata dhe njerëzit e tjerë e kuptojnë me të vërtetë njëri-tjetrin.
-Vetmia mund të përfshijë ndjenjat e shkëputjes. Njerëzit jo vetëm që mund të ndihen të ndryshëm nga të tjerët, por gjithashtu mund të ndjejnë se nuk kanë asgjë të përbashkët. Më gjerësisht, vetmia mund të ketë një cilësi ekzistenciale pasi njerëzit mendojnë se janë larguar nga bota në tërësi.
-Vetmia përfshin përvoja negative ndërpersonale. Njerëzit mund të ndihen të vetmuar kur refuzohen në mënyrë aktive nga të tjerët.
-Vetmia përfshin krahasimin social. Shikimi i njerëzve të tjerë që kalojnë mirë së bashku ndërsa jeni vetëm mund t’ju bëjë të ndiheni të trishtuar dhe të izoluar. Një tjetër krahasim social është ndjenja se nuk keni marrë llojet e marrëdhënieve që besoni se kultura juaj pret të keni.
-Vetmia nxitet nga përvojat dhe tranzicionet e jetës. Disa nga llojet kryesore të ngjarjeve që bien në këtë kategori përfshijnë humbjen, daljen në pension, divorcin dhe zhvendosjen.
-Vetmia luhatet në kohëzgjatje, intensitet dhe lloj. Për disa njerëz, vetmia është një prani e vazhdueshme, pothuajse një pjesë e personalitetit të tyre. Megjithatë, është gjithashtu e mundur që njerëzit të ndihen pak a shumë të vetmuar në pika të veçanta bazuar në ekspozimin e tyre ndaj faktorëve precipitues.
-Vetmia mund të bazohet në kontekste specifike. Ngjarjet që mund të kontribuojnë në vetminë në baza ditore përfshijnë mbrëmjet, fundjavat, pushimet dhe dimrin. Këto janë kohë që priren të jenë më pak të zëna, por edhe kur njerëzit mund të përfshihen në krahasime të pafavorshme.
Vetmia mund të ndikohet nga sfidat e shëndetit fizik dhe mendor. Të qenit i sëmurë fizikisht, si p.sh. kryerja e një operacioni të madh ose një ngjarje e rëndë shëndetësore, mund t’i bëjë njerëzit të izolohen, por edhe të ndihen “të ndryshëm” nga ata në rrethinën e tyre.
-Vetmia ndikohet nga peizazhi socio-politik. Siç u përmend, ngjarjet në shkallë të gjerë, si pandemia, mund të çojnë në vetmi, por po ashtu edhe qëndrimet kulturore ndaj cilitdo grup që përfaqësoni.
Linku: https://www.psychologytoday.com/us/blog/fulfillment-at-any-age/202309/15-facts-you-need-to-know-about-loneliness
Burimi i fotos:pexele.com