Kur një pacient diagnostikohet me diabet, ai ka nevojë për të gjithë ndihmën që mund të marrë.
Një nga pyetjet e para që pacientët i bëjnë vetes është: a do të mund të shërohem? A do të më duhet të marr ilaçe për gjithë jetën?
“Ne duhet të jemi të qartë. Nuk ka një kurë përfundimtare për diabetin dhe nuk mund të shërohet përgjithmonë pasi sëmundja të jetë zhvilluar, përveç me transplantin e pankreasit, i cili është i mundur vetëm në rastet e diabetit të tipit 1, i cili, ndër të tjera, kërkon terapi të përjetshme”, sipas profesor Gabriele Riccardi
Megjithatë, shton ai, në disa raste diabeti mund të jetë i kthyeshëm.
“Kthimi i sheqerit në gjak në normalitet është i imagjinueshëm edhe pa medikamente, dhe kjo është e mundur tek ata që janë mbipeshë dhe arrijnë të arrijnë një ulje të konsiderueshme në peshë”.
Diabeti është një sëmundje kronike e karakterizuar nga sheqeri i tepërt në gjak.
Në diabetin e tipit 1 pankreasi prodhon pak ose aspak insulinë dhe për këtë arsye duhet të injektohet në trup çdo ditë.
Insulina është një hormon që lejon glukozën të hyjë në qeliza dhe të përdoret si burim energjie. Kur ky mekanizëm është i dëmtuar, glukoza grumbullohet në qarkullimin e gjakut duke shkaktuar hiperglicemi.
Kurse diabeti i tipit 2 përcaktohet nga një ndjeshmëri e reduktuar e trupit ndaj insulinës: pankreasi është në gjendje të prodhojë insulinë, edhe nëse në sasi të vogla, por qelizat e trupit nuk janë në gjendje ta përdorin atë.
Në të dy llojet e diabetit niveli i lartë i sheqerit në gjak mund të dëmtojë trupin duke shkaktuar sëmundje të zemrës, probleme me veshkat, dhimbje dhe dëmtime të gjymtyrëve.
“Diabeti është një sëmundje progresive e lidhur me faktin se në një moment të caktuar qelizat beta, qelizat që prodhojnë insulinë në pankreas, pushojnë funksionin e tyre”, tregon profesori.
Sipas tij, në diabetin e tipit 2 ky proces nuk ndodh papritur, por ka një ecuri të ngadaltë që vazhdon gjatë gjithë jetës.
“Teksa plakemi, qelizat beta plaken, duke u bërë më të brishta dhe më pak efektive në prodhimin e insulinës”.
Sot ne nuk jemi në gjendje t’i japim jetë qelizave beta, të cilat shterohen dhe ky proces aktualisht është i pakthyeshëm.
“Por ata që janë diabetikë dhe mbipeshë, me qeliza beta që nuk funksionojnë mirë, do të jenë në gjendje të përmirësojnë efektivitetin e insulinës duke humbur peshë”, nënvizon Riccardi.
Gjithçka ka të bëjë me masën. Me humbje peshe ka më pak inde që kanë nevojë për insulinë për të përdorur glukozën.
“Nëse një pacient me diabet, i cili ka komprometuar pjesërisht funksionin e qelizave beta humb peshë, insulina e vogël që qelizat beta janë në gjendje të prodhojnë do të jetë në gjendje të mbajë sheqerin në gjak. Nuk është zgjidhur problemi bazë, por të paktën është zgjidhur gjendja rënduese që lidhet me peshën e tepërt”.
Sakaq, faktori kohë është thelbësor.
“Kjo është e mundur nëse diabeti është i shfaqur së fundmi dhe sheqeri në gjak nuk dekompensohet së tepërmi sepse nëse sëmundja ka qenë e pranishme prej shumë vitesh është e pamundur të kthehet prapa”, thekson ai.
“Duhet të veprojmë brenda pesë viteve të para, sepse pas kësaj qelizat beta janë tashmë në një fazë kalbjeje serioze dhe është e vështirë të rikuperohen”.
Ndërsa për ata që janë diabetikë, por jo mbipeshë, nuk ka asnjë ndërhyrje efektive me përjashtim të barnave.
“Nëse diabeti lind vetëm për shkak të insulinës së pakët të prodhuar dhe jo për shkak të efikasitetit të ulët, nuk ka armë të tjera për të rritur sekretimin e insulinës përveç ilaçeve”, shpjegon Riccardi.
Linku: https://pendulumlife.com/blogs/news/lower-blood-sugar-naturally-without-medication
Foto; Freepek.com